Chapter 5

Dziękuję osobą, które prowadzą konta na TT bohaterów (jeśli ktoś chce jeszcze, niech się zgłosi). Jeśli macie jakieś pytania odnośnie kont, to pytajcie (mój tt: @niall_horan_pl )

Rano dopiero zastanawiałam się jak Luke zapisał sobie swój numer telefonu na moim.
Czy on przeglądał mój telefon?
To pytanie nie opuszczało mnie przez cały poranek.
Widząc Luke`a rozbawionego na korytarzu, wkurzona podeszłam do niego.
Złapałam go za ramię i pociągnęłam wchodząc do jakiegoś pomieszczenia jakim okazał się schowek. Zanim jednak zamknęłam drzwi usłyszałam krzyki coś w stylu "Luke, ale masz branie" lub "Tylko cicho bądźcie". Trochę wkurzyło mnie to.
- No kotku. Wiedziałem, że chcesz mnie - wymruczał.
- Wal się człowieku - warknęłam - Po pierwsze, czemu ruszałeś mój telefon? - chciał już coś powiedzieć, ale mówiłam dalej - Po drugie, czy ty mnie podglądasz?
- A czemu by nie ruszać twojego telefonu? I przechadzałem się akurat tą dzielnicą i widziałem ciebie w oknie.
- Jesteś nieznośny.
- To co? Teraz się pieprzymy?

Czy on to właśnie powiedział?
I czy mówiłam wam już, że mężczyźni to skurwysyny?
Nie mam słów do niego.
- Daj mi święty spokój - warknęłam i wyszłam z pomieszczenia.
Ignorowałam docinki jego przyjaciół w stylu "Co tak szybko", "Wystraszyłaś się?".
Spojrzałam w plan - WF. Zabrałam strój i poszłam do damskiej szatni. W tempie ekspresowym przebrałam się w moje krótkie spodenki i białą bluzkę przez którą było widać mój czarny, koronkowy stanik. Eh, po co ja go zakładałam?
- No cześć Silje.
Odwróciłam się, a za mną stała Sam.
Czego ona chce?
- Um hej.
- Wiesz, po ostatnim razie okazałaś się być spoko.
- Dzięki?
- W sobotę jest impreza. Musisz przyjść.
- Um... Nie, dzięki.
Dzwonek wybawił mnie i szybko poszłam na sale gimnastyczną. Tam byli już wszyscy - dziewczyny, chłopcy i nauczyciele.
Na początek nauczyciel kazał nam biegać trzy kółka wokół boiska. Każdy wydał pomruk niezadowolenia, ale jednak pobiegł nie chcąc mieć problemów u nauczyciela.
Prawie kończyłam, gdy podbiegł Luke z Ashton`em i klepną mnie w tyłek. Mocno klepnął.
- Luke kurwa! - zabluźniłam, co u mnie to rzadkość.
Zaczęli się śmiać biegnąc dalej.
Po bieganiu mieliśmy rozgrzewkę i zdecydowali, że będziemy grać w piłkę nożną. Nie umiem grać. Ja w ogóle nie jestem jakoś super wysportowana. To będzie totalna porażka. Luke i jego koledzy byli w przeciwnej drużynie. Ja raczej nic nie robiłam tylko stałam (próbując grać), ale kiedy zobaczyłam Blondyna, który biegnie w moją stronę chciałam coś zrobić i próbowałam mu ją odebrać. Nie wiem jak, ale po chwili wylądowałam na zwijającym się z bólu Luke`u.
- O kurwa - trzymał się za krocze i przeklinał pod nosem.
Nauczyciel podszedł do nas, a ja wstałam z chłopaka. Wszyscy się wokół nas zebrali.
- Meiden zabierzesz Hemmings`a do pielęgniarki.
Westchnęłam zrezygnowana i pomogłam mu wstać i dojść do szkoły.
- Niezłego masz cela Silje - mruknął.
- To za tego klapsa.
Zaśmiał się. Ale z czego tutaj się śmiać. To przecież on oberwał ode mnie w krocze i jeszcze się śmieje? Ten człowiek to totalne zagadka - jak wielu mężczyzn.A jeśli chodzi o tego kopniaka to nie pomyślcie, że to było specjalnie. To było przypadkiem. Chodź jeśli miałabym to powtórzyć to bym to zrobiła. Zasłużył sobie.
Pomogłam mu wejść do gabinetu pielęgniarki i zaczekałam na niego. Nie było go może z 5 minut. Wychodząc trzymał na kroczu torebkę z lodem. Zaśmiałam się. Jeszcze mi powiedzcie, że mu 'macała' to co ma w spodniach.
Boże Silje opanuj się z myślami.
Byliśmy na pustym korytarzu i tylko modliłam się, aby pokonać go jak najszybciej. Jednak stało się coś co chciałam uniknąć.